"سوکوماران منون" مردی 74 ساله است که از چهار سال پیش تا به امروز رژیم غذایی خاصی را آغاز کرده است و در کنار آن هرروز به پارک گاندی می رود تا تحصن خود را ادامه دهد. این مرد به تصاحب بیجای زمینش توسط دولت هند اعتراض دارد.
![](http://cdn.yjc.ir/files/fa/news/1393/3/27/2350089_458.jpg)
شما بعد از آزادی از اسارت، در محافل گوناگونی خاطرات خود را نقل میکردید، چه شد که تصمیم گرفتید این خاطرات را بنویسید؟
من بعد از اینکه به ایران آمدم، مرتب به جاهایی دعوت میشدم و اشتیاق
زیادی را در بین مردم برای شنیدن خاطراتم حس میکردم. اما در عین حال حس
میکردم که در وجودم انبوهی از کلمات غلیان دارد و احتیاج دارم که مهارشان
کنم. بیشتر از آنکه که احتیاج داشتم به حرف زدن، احتیاج داشتم به اینکه
مخاطبانی باشند که بفهمند من چه میگویم. ظرفیتهایی که در کتاب و نوشتن
است در بیان شفاهی نیست. نقطهی اول عزم بنده برای نوشتن خاطراتم برمیگردد
به دیداری که سال ۹۱ با رهبر معظم انقلاب داشتیم. حضرت آقا در آن دیدار
نسبت به مستندسازی خاطرات دفاع مقدس بهخصوص در حوزهی آزادگان فرمودند که
«من عقیده دارم و تأکید میکنم که حتماً ماجراهای اسارت گفته شود. نوشته
شود. به تصویر کشیده شود.» بنده پیش خودم فکر میکردم که این وظیفه را هنوز
انجام ندادم. این خاطراتی که مرتب در ذهنم مرور میشود و گاهی در بعضی از
محافل هم میگویم، باید مکتوب شود. این تاریخ و خاطرات متعلق به شخص من
نیست؛ این یک امانتی است از نسل من که باید به نسل بعدی داده شود.