آنها که برای استفاده ابزاری از زنان چه در سینما و چه در موسیقی
سرمایه گذاری میکنند یک هدف بیشتر ندارند و آن هم اینکه اساس نظام را زیر
سوال ببرند. آنها همانها هستند که می کوشند با اعطای عناوینی چون "شوالیه" و
"سِر" هنرمندان ایرانی را مجیزگوی خویش کنند.
اینکه دولتی که وزیر ارشاد آن تحصیلات حوزوی دارد در موضوعی حساس مانند
آوازخوانی زنان این همه برای خود حاشیه درست می کند به شدت عجیب است.
اگر
در دولت تساهل و تسامح به سر می بردیم و وزیر ارشادی که سعی فراوانی در
ترویج بی بندوباری دارد این همه حاشیه سازی بر سر آوازخوانی زنان جای سوال
نداشت. آن وزیر عاقبتی جز فرار از ایران و پناه بردن به لژهای فراماسونری
نداشت اما وزیر اعتدال و تدبیر که خود درس حوزه خوانده و می داند بسیاری از
مراجع ما آوازخوانی زنان را جز برای بانوان مجاز ندانسته اند چرا به
زیردستان خویش اجازه می دهد این همه حاشیه بر سر این موضوع ایجاد کنند.
بالا بردن فرکانس صوتی همخوان زن چه معنایی دارد جز...؟
