رهبر انقلاب: در موضوع ظرفیت غنی سازی طرف مقابل به مرگ گرفته که به تب راضى بشوید!/ ایران چگونه ۱۴ هزار سانتریفیوژ موجود را نادیده گرفت و تن به غنی سازی سمبلیک داد!؟
اظهارات وزیر امور خارجه در برنامه «نگاه یک» نشان داد آنچه پارامترهای راه حل برنامه هسته ای ایران قطعی شده و تنها نحوه نگارش این پارامترها باقی مانده است. بررسی اصول توافق شده نیز نشان می دهد دقیقا در همان مواردی که خطوط قرمز نظام نادیده گرفته شده به منفعت ملی و استقلال کشور آسیب وارد آمده است.
بر مبنای توافق سوئیس روشن شد که خطوط قرمز نظام نه صرفا برمبنای اصول آرمانی تعیین شده بود که برخی بخواهند آن را «غیر واقع بینانه» عنوان کنند بلکه منعکس کننده حقوق هسته ای ایران بر مبنای معاهده ان پی تی بوده است که در مذاکرات سوئیس این حقوق نادیده گرفته شده و در نهایت دود بی توجهی به منافع ملی ایران به چشم ملت خواهد رفت.
رجانیوز درنظر دارد در سلسه گزارش هایی به بررسی خطوط قرمز نظام و سرنوشتی که در مذاکرات سوئیس پیدا کرده است بپردازد. در قسمت اول این گزارش موضع نظام درباره موضوع ظرفیت غنی سازی و سرنوشتی که در مذاکرات سوئیس پیدا کرده است می آید.
***
رهبر معظم انقلاب در یکی از سخنرانی های خود صراحتا تاکید کردند که «برنامه آمریکا در مذاکرات، کاهش ظرفیت غنی سازی ایران و استفاده از ابزار فشار و زیاده خواهی برای اجبار ایران به پذیرش خواسته های خود» است.
ایشان ۱۶ تیرماه ۱۳۹۳ در دیدار مسئولان و کارگزاران نظام در این باره فرمودند: طرف مقابل به مرگ گرفته که به تب راضى بشوید. هدف آنها این است که جمهورى اسلامى را در باب ظرفیّت غنى‌سازى مثلاً - که یکى از مسائل است - به ده هزار سو راضى کنند، منتها از پانصد سو و هزار سو شروع کرده‌اند، که حدود ده هزار سو مثلاً محصول حدود ده هزار سانتریفیوژ - همین قدیمى‌هایى که از قبل داشتیم و داریم - است. هدف آنها این است.
گفتنی است ﺳﻮ ﻳﻚ واﺣﺪ اﻧﺪازه ﮔﯿﺮی اﺳﺖ جهت ﺳﻨﺠﺶ ﻣﻘﺪار ﻛﺎر ﻻزم ﺑﺮای ﺟﺪاﺳﺎزی، اﻳﺰوﺗﻮپ ﺳﺒﻚ ﻋﻨﺼﺮ اوراﻧﯿﻮم (U۲۳۵) از اﻳﺰوﺗﻮپ ﺳﻨﮕﯿﻦﺗﺮ آن (U۲۳۸) در اوراﻧﯿﻮم طﺒﯿﻌﻲ جهت اﻳﺠﺎد ﻣﺤﺼﻮل نهاﻳﻲ که از اﻳﺰوﺗﻮپ ﺳﺒﻚﺗﺮ غنیﺗﺮ اﺳﺖ.
اگر بخواهیم به‌صورت ساده‌تر و بر اساس میزان سانتریفیوژ به این موضوع بپردازیم، باید گفت که ماشین‌های نسل ۱ که امروزه در ایران به IR۱ شهرت یافته‌اند، ماشین‌هایی با ظرفیت ۱ سو هستند که بنا بر اظهارات کارشناسان درباره نیاز ایران در مباحث مربوط به غنی‌سازی، در صورت استفاده از این ماشین‌ها ایران نیازمند ۱۹۰ هزار ماشین سانتریفیوژ نسل یک است و از این روی آنچه باید در مذاکرات توسط طرف ایرانی به‌جد مورد تأکید قرار می گرفت، لزوم گنجاندن چنین حقی در توافق نهایی است.
اما در مذاکرات سوئیس درباره ظرفیت غنی سازی چه اتفاقی افتاده است؟
توافق ایران و ۱+۵ در سوئیس نشان می دهد هشدار رهبر معظم انقلاب درباره شیوه مذاکراتی آمریکا کاملا صحیح بوده است، آمریکایی ها که بدون هیچ دلیل حقوقی و منطقی در ابتدای مذاکرات پس از روی کار آمدن دولت روحانی می‌گفتند ایران باید در نطنز و فردو را «گل بگیرد» در نهایت موافق شدند با از کار انداختن ۱۴ هزار سانترفیوژ ایران، موافقت تیم ایرانی را با غنی سازی ۵۰۶۰ دستگاه سانتریفیوژ جلب کنند و آن را تبدیل به توافقی کنند که تحت بیانیه ای ذیل ماده ۴۱ فصل هفتم شورای امنیت قرار بگیرد.
در فکت شیتی که توسط تیم مذاکره کننده ایران در اختیار رسانه های خبری قرار گرفته است درباره ظرفیت غنی سازی ایران آمده است:
بر اساس راه‌حل به دست آمده، دوره زمانی برنامه جامع اقدام مشترک در خصوص برنامه غنی‌سازی ایران ۱۰ساله خواهد بود. در طول این مدت، تعداد بیش از ۵۰۰۰ ماشین سانتریفیوژ در نظنز به تولید مواد غنی‌شده در سطح ۶۷/۳ درصد ادامه خواهند داد. ماشین‌های اضافه بر این تعداد و زیرساخت‌های مرتبط با آنها جهت جایگزینی با ماشین‌هایی که در طول این زمان آسیب می‌بینند جمع‌آوری و تحت نظارت آژانس نگهداری خواهد شد. همچنین ایران قادر خواهد بود ذخایر موجود مواد غنی‌شده خود را برای تولید مجتمع سوخت هسته‌ای و یا صادرات آنها به بازارهای بین المللی در قبال خرید اورانیوم اختصاص دهد.
در فکت شیت وزارت امور خارجه آمریکا نیز درباره ظرفیت غنی سازی ایران آمده است:
تعداد سانتریفیوژهای ایران از ۱۹۰۰۰ کنونی به ۶۱۰۴ دستگاه میرسد، که در ۱۰ سال آینده تنها ۵۰۶۰ عدد از آنها اورانیوم غنی‌سازی خواهد کرد. تمامی سانتریفیوژها از نوع IR-۱ خواهد بود.
آنچه را که خط قرمز جمهوری اسلامی در موضوع هسته‌ای عنوان شده بر اساس حقوق ایران است. ناگفته پیداست که رسیدن به آنچه «حق» مردم یک کشور در عرصه هسته‌ای است، نه برای ایران بلکه برای هر کشوری یک خط قرمز غیرقابل معامله است. این «حق» را معاهده NPT در ماده اول بند ۴ خود اینگونه تبیین کرده است:
هیچ نکته ای در این پیمان نباید به گونه ای تفسیر شود که "حق مسلم" همپیمانان در انجام تحقیقات، تولید و استفاده از انرژی هسته‌ای برای مقاصد صلح آمیز را تحت تاثیر قرار دهد.
بر اساس ماده ۴ ان پی تی ، این معاهده «هیچگونه محدودیتی» در مورد نوع فناوری و سطح بهره برداری صلح آمیز از انرژی هسته ای، از جمله چرخه سوخت، شامل غنی سازی ایجاد نکرده است. بنابر این حق قانونی ایران در موضوع هسته‌ای را که خط قرمز ایران در هر نوع مذاکرهای نیز به شمار میرود، میتوان « امکان برخورداری بدون محدودیت از برنامه صلحآمیز هسته‌ای طبق معاهده NPT» تعریف کرد.
با این حال متاسفانه تیم مذاکره کننده هسته ای نتوانست در مذاکرات سوئیس از حق ایران در موضوع ظرفیت غنی سزای اورانیوم دفاع کند و با عبور از خطوط قرمز، تن به خواسته کشورهای ۱+۵ داد.
