به گزارش افکارنیوز، نامش فاطمه دختر حزام بن خالد عامری و مادرش ثمامه بود. در حدود سال پنجم هجری در کوفه و یا اطراف آن متولد گردید.
وی
در عصر خود یکی از زنان با فضیلت، پرهیزگار، عابد، با تقوا و در شعر و
حدیث سرآمد دیگران بود. پدران ام البنین در دوران قبل از اسلام جزو دلیران
عرب محسوب می شدند و مورخان آنان را به دلیری در هنگام نبرد ستوده اند.
چنانکه
ابوالفرج اصفهانی در کتاب خود دلیری و شجاعت اجداد ام البنین را متذکر شده
است. افزون بر این، آنان علاوه بر شجاعت و قهرمانی، پیشوای قوم خود نیز
بودند، چنانکه سلاطین زمان در برابر ایشان سر تسلیم فرود می آوردند.
بی جهت نیست که عقیل بن ابی طالب به امیرالمؤمنین( ع) می گفت: در میان عرب از پدران ام البنین شجاع تر و قهرمانتر یافت نمی شود.
گروهی
از مورخان بر آنند که علی(ع) با ام البنین بعد از شهادت حضرت زهرا(س)
ازدواج کرد. دسته ای دیگر می گویند که این امر بعد از ازدواج حضرتش با
امامه بوده، اما در هر حال، مسلم است این ازدواج بعد از شهادت صدیقه کبری
صورت گرفته است.